 |
| laporongoteca.blogspot.com |
polo que atinxe a ‘o político’,
calquera definición simplificadora ou que lle confira unha única función é peor
que enganosa, é paralizante. Somos, despois de todo, seres fragmentados,
vivindo simultaneamente en parcelamentos da realidade separados; en cada un deles
é posible un certo tipo de política, e se temos enerxía abondo, sería desexable
encarrilar todas esas formas de actividade política simultaneamente. Polo
tanto, a cuestión ‘metafísica’: que é a política – a toma do poder? tomar as
rúas? organizarse? falar de socialismo? resistir a xerarquía e a autoridade? manifestarse
a favor do desarmamento ou tentar salvar a túa veciñanza? combater o concello?
– esta cuestión só paga a pena cando nos leva á enumeración de todas as
posibles opcións, e non cando nos tenta a seguir a miraxe dunha idea
estratéxica grandiosa e única. Inda así, temos que falar de cada unha desas formas
de intervención política por separado, para que haxa unha confusión suprema que
evitar: a saber, a idea errónea de que cando se delinea modestamente unha certa
forma de actividade política – como aquela na que se poden involucrar os
intelectuais na universidade – este ‘programa’ suxestionaría un certo tipo de
intervención política no ensino da literatura. Quería dicir que isto era todo o
que deberiamos facer sempre.
Diacritics, v. 12 Fall 1982, p. 75.
 |
| diegonietoicesi.wordpress.com |
como gran narrativa, o marxismo
compensa o feito de que, como individuos biolóxicos, a duración das nosas vidas
non se corresponde a ritmos históricos. Os movementos históricos máis amplos
son sempre sorprendentes e inesperados, e, sen embargo, contemplados desde unha
perspectiva sistémica máis ampla, volven facer sentido a partir do que sabemos
da maneira en que funciona a historia do capitalismo. Estou convencido de esta
nova forma de capitalismo posmoderna e global se deberá a unha nova lóxica de
clase, pero isto inda non ten emerxido completamente porque o traballo inda non
se reconstituíu a escala global, e por iso hai unha crise en relación ao que
son clases e conciencia de clase. Está moi claro que a capacidade de actuar desde
a esquerda non é inherente a esas vellas formas pero a narración marxista
asegúranos que algunha forma de capacidade de actuar se reconstituirá e ese é o
sentido no que inda me atopo comprometido coa lóxica marxista.
Marxism Today, September 1990, p. 30
“aferrarse aos danos: unha conversa con Stuart Hall”
Ningún comentario:
Publicar un comentario